การใช้สารรม (Fumigant) เพื่อกำจัดศัตรูพืชเป็นวิธีที่ทราบและปฏิบัติกันมาตั้งแต่สมัยรีกและโรมัน เมื่อปี ค.ศ. 200 โดยกำจัดแมลงที่เป็นศัตรูของไม้ยืนต้นด้วยการรมควันส่วนผสมของกำมะถัน( sulfur) และยางมะตอย(asphalt) ซึ่งให้ผลดีในการกำจัดแมลง และต่อมาก็มีการนำสารเคมีที่ใช้ได้และให้ผลดีในการกำจัดแมลงอีกหลายชนิดมาใช้ ในการรมประเทศได้นำเอาวิธีนี้มาใช้ผลิตผลเกษตรเพื่อส่งออกเป็นระยะเวลา 40 ปีมาแล้ว สารรมที่นำมาใช้มีอยู่หลายชนิด แต่ที่เป็นที่นิยมคือ methyl bromide และ phosphine ซึ่งเป็นที่นิยมกันอย่างกว้างขวางในกลุ่มพ่อค้าส่งออกและบริษัทผู้ผลิตเมล็ดพันธุ์ในปัจจุบัน โดยการให้บรำทเอกชนรับจ้างประกอบการ หรือดำเนินการด้วยพนักงานของตนเองในการใช้สารรมเพื่อป้องกัน กำจัดแมลง

ถ้ามองกันแบบผิวเผินแล้วดูจะเป็นเรื่องที่ง่ายแต่ความเป็นจริงแล้วการใช้สารรมนั้นต้องใช้อย่างระมัดระวังเนื่องจากขึ้นอยู่กับปัจจัยหลาย ๆ ประการ และการใช้สารรมจำจัดแมลงให้มีประสิทธิภาพดีนั้น ผู้ประกอบการจะต้องปฏิบัตให้ถูกต้องตามหลักวิชาการซึ่งผู้ประกอบการที่ดีนั้นจะต้องเป็นผู้ที่มีความรอบคอบ ทราบถึงสถานะ รูปร่าง ลักษณะและคุณสมบัติของสารที่จะนำมาใช้ในการรม ชนิดและผลิตผลทางการเกษตร ชนิดของแมลงศัตรูพืช สถานที่ที่จะทำการรม ตลอดจนสภาพแวดล้อมต่างๆ ได้แก่ อุณหภูมิความชื้น เป็นต้น เรื่องของการใช้สารรมในที่นี้จะกล่าวถึงคุรสมบัติของสาร methyl bromide และ phosphine เนื่องจากในปัจจุบันนิยมใช้กันอยู่เพียง 2 ชนิดนี้ และจะกล่าวถึงขั้นตอนนการรมในสถาพปกติที่ใช้ผ้าพลาสติกคลุม เพื่อประโยชน์ในการนำไปปฏิบัติได้ถูกต้องเหมาะสมยิ่งขึ้น

methyl bromide มีชื่อทางเคมี คือ bromomethane เป็รสารที่ใช้รมกันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1932 มีคุณสมบัติดังนี้
1. เป็นก๊าซไม่มีสีและกลิ่น
2. สูตรเคมี คือ CH3 BR
3. น้ำหนักโมเลกุล 94.94
4. หนักกว่าอากาศที่ 3.27 เท่า (ที่ 0o C)
5. มีจุดเดือดที่ 3.6o C (38.5o F) ที่ 760 มม. (จุดเดือดต่ำ คือจะระเหยเป็นก๊าซทันที่ที่อุณหภูมิปกติ)
6. ละลายน้ำได้น้อยมาก (0.09 กรัม ในน้ำ 100 กรัมที่ 0o C)
7. ไม่ติดไฟ ไม่ระเบิด
8. ไม่กัดโลหะ เครื่องมือ เครื่องใช้
9. มีความสามารแทรกซึมสูง รวดเร็วและทั่วถึง กระจายตัวได้เร็ว
10. มีพิษต่อพืชและการงอกของเมล็ดพันธุ์บางชนอด
11. เป็นพิษต่อแมลงและสัตรูเลือดอุ่นสูงมาก
12. ไม่มีพิษตกค้าง
13. มี Cieling concentration 20 ppm

จะเห็นได้ว่า เมทธิลโบรไมด์เป็นสารรมที่มีคุณภาพดีอยู่หลายประการข้อเสียของมันคือไม่มีสีและกลิ่น หากรั่วก่อไม่มีโอกาศทราบได้ จะทำให้เป็นอันตรายต่อคนและสัตว์เลี้ยงได้ ดังนั้นในการผลิตเพื่อการค้า บริษัทผู้ผลิตจึงผสม Warning gas เข้าไปด้วย เช้นผสม Chloropicrin ลงไป 2% ซึ้งเมื่อก๊าซรั่วจะทำให้ผู้ใช้รู้สึกแสบตาเพราะอำนาจของ Chloropicrin เป็นก๊าซน้ำตา
โดยปกติแล้วเมทธิลโบรไมด์เป็นก๊าซพิษ จึงได้กำหนดไว้ว่ามี Ceiling Concentration 20 ppm หมายความว่าถ้าเราหายใจเอาก๊าซนี้เข้าไปเกินกว่า 20 ppm ทุกๆ วัน วันละ 7-8 ชั่วโมง เป็นเวลา 5 วันใน 1 สัปดาห์ จะมีอันตรายถ้าความเข้มข้นสูงอันตรายก็มากขึ้น ซึ่งเขากำหนดดั่งนี้
100 ppm ใน 7 ชั่วโมง
400 ppm ใน 1 ชั่วโมง
1000ppm ใน 5 นาที

สารรมฟอสฟีนที่นำมาใช้สำหรับรมฆ่าแมลงศัตรูผลิตผลเกษตรนั้น ได้ถูกนำมาใช้ครั้งแรกโดย Dr.Werner Freyberg ในปี ค.ศ. 1930 โดยบรรจุในถุงซึ่งมี aluminiumphosphide 57% และมีสารอื่นๆ 43% หลังจาสงครามโลกครั้งที่ 2 มีการผลิตก๊าซฟอสฟีนในรูป tablets และ pellets และเมื่ออเมริกาได้เริ่มนำเอาก๊าซฟอสฟีนมาใช้ในปี ค.ศ.1958 เพื่อกำจัดแมลงศัตรูผลิตผลการเกษตร ภายใต้การรับรองจากองค์การอาหารและยาว่ามีความปลอดภัยไม่มีพิษตกค้างทำให้ก๊าซฟอสฟีนเป็นที่นิยมใช้กันมากกขึ้น โดยเฉพาะการรมใบยาสูบ สำหรับก๊าซฟอสฟีนนั้นได้มาจากปฏิกิริยาของ aluminium phosphide หรือ magenesium phosphide กับไอน้ำในอากาศดังนี้
Phosphide + water ----- > Hydrogen Phosphide + Powdery Reaction Products
ปฏิกิรินาเคมี คือ
A/P + 3H2O ------------ > Al(OH)3 + PH3
Mg3P2 + 6H2O ------------ > 3Mg(OH)2 + PH3

1. เป็นก๊าซที่ไม่มีสี มีกลิ่นน้อย คล้ายกระเทียม
2. สูตรเคมี คือ PH3
3. น้ำหนักโมเลกุล 34.1
4. หนักกว่าอากาศ 1.18 เท่า
5. จุดเดือด 87.4o C
6. ละลายน้ำได้ประมาณ 26% (by.Vol at 17o C)
7. ก๊าซฟอสฟีนที่เข้มข้นมากจะระเบิดุกเป็นไฟได้
8. ปฏิกริยากับโลหะ เช่น อง ทองแดง และเงิน
9. เนพิษต่อแมลงและสัตว์เลือดอุ่นสูงมาก
10. ไม่มีพิษตกค้าง

เนื่องจากก๊าซฟอสฟีนที่มีความเข้มข้นมากๆ จะระเบิดลุกเป็นไฟได้ การผลิตสารรมฟอสฟีนในการค้าจึงมีการป้องกันมิให้เกิดระเบิดลุกเป็นไฟเป็นอย่างดี แต่อย่างไรก็ตามในการใช้ ผู้ปฏิบัติการจะต้องระมัดระวังด้วย โดยเฉพาะการรมกองผลิตผลที่มีขนาดใหญ่ต้องใช้ปริมาณมาก จะต้องมีการแบ่งปริมาณให้ถูกต้องเหมาะสม และควรมีการเตรียมพร้อมในกรณีอาจเกิดการลุกเป็นไฟขึ้น ความเข้มข้นของก๊าซฟอสฟีนที่มีความปลอดภัยคือ 0.3 ppm (4mg/l or 0.4 g/m3 )

จะเกิดปฏิกิริยาทางระบบประสาท ทำให้เกิดอากรต่างๆ ดังนี้ คือ ผู้ป่วยจะมีอากรคลื่นเหียน วิงเวียน อาเจียน หน้ามืด ตาลาย ปวดศีรษะ เบื่ออาหาร ปวดในท้อง ลิ้นแข็ง พูดไม่ชัด เป็นต้น อาการดังกล่าวนี้จะไม่แสดงออกทันทีทันใดแต่จะปรากฏภายหลังภายในเวลา 30 นาที – 48 ชั่วโมง แล้วแต่ความต้านทานของแต่ละคน (delay effects)

ปัจจุบันยังไม่มียาใดๆ แก้พิษได้เด็ดขาดแต่จะมีคำแนะนำในการปฏิบัติรักษาผู้ป่วยเมื่อเกิดอุบัติเหตุดังนี้ คือ
1. นำผู้ป่วยสู่อากาศบริสุทธิ์โดยเร็ว
2. ตามแพทย์ด่วนที่สุด
3. หรับคนไข้ที่มีอาการสาหัส ให้นอนราบให้ทางด้านศีรษะต่ำกว่าเท้าเล็กน้อย
4. ในกรณีถูกผิวหนังให้ล้างด้วยสบู่หลายๆ ครั้ง